(B.Pierga)W oceanie...na pustyni... by Pasikoń

tekst : Bozena Pierga , muzyka: Wojtek Kulpinski

Raz we wzburzonym oceanie
raz w ciepłym piasku pustynnym
pływamy w ciele zanurzeni
rozpustnym lub niewinnym.
Czasem łagodność pieści duszę,
czasem w niej płonie ogień.
Czerpiemy siłę z tu i teraz
lub wyruszamy w drogę.

Korzeniem zanurzeni w glebie
pijemy nektar świeży
i rozpuszczamy z każdym łykiem,
co nam na sercu leży:
chwile ponure i boleści,
i samotności dziury…
Gdy nektar podniebienie pieści
wznosimy się do góry:
ku pięknym słowom, które kiedyś
ktoś nam do ucha szeptał,
ku namiętności i spełnieniu…
Bo to magiczny nektar!

Lub korzeń w wilgoć oceanu
wtulamy z pełną wiarą...
Karmimy słonym się podłożem
kosztując mądrość starą.
I z każdym kęsem serce
śmiało, jak nigdy się otwiera.
A głos donośny woła z wnętrza:
„Ten ważny czas jest teraz!”.

Susza lub wilgoć naszym gruntem,
kwitnienie lub dojrzałość…
Z różnorodności niewiadomej
wychodzi doskonałość.
Jest kolorowa albo szara,
subtelna albo dzika,
Stoi spokojna, spolegliwa
lub niepokornie fika.

Jest uległością, dominacją,
potrafi brać i dawać.
Kiedy ją przyjmiesz, umiesz wszystko.
I nie chcesz już udawać…