Mijn dorp, Zomergem by Luc Keirse

Een eigentijdse versie van 'Het dorp' (Wim Sonneveld), een aangepaste tekst refererend naar mijn dorp: Zomergem.

Luc Keirse - Het dorp
Muziek: Wim Sonneveld
Tekst: Luc Keirse

Thuis heb ik ergens nog een kaart
waarop een kerk, een kar met paard
een slagerij Aimé De Moor.
Een café op de hoek van elke straat,
iets dat nu niet meer bestaat,
dat was mijn dorp, veel ging teloor!
Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
omda’k er heel veel over las
en ‘k heb er heel wat zien verdwijnen.
Ons boerendorp werd residentieel,
het groen verdween voor een groot deel:
nog wat vee en boerderijen.

Refrein:
En langs de kerkweg waar ‘k al lang woon,
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was nog jong en wist niet beter,
dan dat ‘t nooit voorbij zou gaan.

Wat leefden ze eenvoudig toen,
ze hadden nog niet zoveel poen:
een simpel huisje met een tuin.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
het dorp is gemoderniseerd,
waar vind je nog een groentetuin?
Want zie, hoe rijk men nu wel leeft,
en enkel om zichzelf maar geeft
waar luxe ‘t wint van eenzaamheid.
Men vindt er bijna geen respect,
veel wat je ziet is niet meer echt,
dat alles raken we wel kwijt.

Refrein

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar,
met ipod en wat smartphonetaal
en joelt wat mee met hun muziek.
Ik weet wel, het is hun goeie recht,
de nieuwe tijd, net wat u zegt,
maar het maakt me wat melancholiek.
Ik heb hun vaders nog gekend,
zij werden toen niet zo verwend,
ik zag hun moeders een cent bijwinnen.
Dat dorp van toen, het is voorbij,
dit is al wat er bleef voor mij:
die postkaart met herinneringen.

Toen ik langs de kerkwegel van mijn dorpje
de hoge bomen nog zag staan.
Ik was nog jong, hoe kon ik weten
dat dat voorgoed voorbij zou gaan