'Hoop' (Albert Ehrenstein) by Erik de Smedt

Het ligt niet in mijn macht
blinde stenen ogen te geven.
Maar makkelijk valt het me
een verachte, arme, oude fauteuil
waaraan een poot ontbreekt,
vreugde te brengen
door er zachtjes op te gaan zitten.

Wees zachtmoedig, jullie sterken!
En macht met moed vergarend
zullen de mensen weldra, als zaligen,
ontrukt zijn aan vale zieke armoe
en in hun bestaan,
want goden stierven,
de hemel vinden.

Albert Ehrenstein, 'Hoffnung', vertaling Erik de Smedt.
__
Expressionisme in de poëzie hoeft niet altijd samen te vallen met wat Paul van Ostaijen, zelfkritisch na 'Het Sienjaal' (1916), ‘buitenlyrische hogeborst-zetterij’ noemde.
Zelfs wanneer gevoelens een hoge vlucht nemen, kan authentieke zegging ‘het principe hoop’ geloofwaardig maken.
Albert Ehrenstein (1886-1950), een bijna vergeten Oostenrijkse dichter, was er een meester in.