'Als de lamme wever droomt te weven' (Clemens Brentano) by Erik de Smedt

Als de lamme wever droomt te weven,
droomt de zieke leeuwerik te zweven,
droomt de stomme nachtegaal te zingen
dat het hart van blijdschap op kan springen,
droomt de blinde kip het graan te tellen,
wie nog niet tot drie geraakt de sterren,
droomt het starre erts heel zacht te dooien
en de ijzervreter zou een kind verstrooien,
droomt de dove nuchterheid te luisteren,
als de mauve schuchterheid verduisteren;
komt de waarheid moedernaakt gelopen,
leidt de lichte klanken hun geflonker,
dans van felle lichten door het donker,
zijn de dromen pijnlijk weggekropen.
Hoor! De fakkel lacht, hoor hoe pijnschalmeien
de ontwaakte nacht zijn hart doen schreien.
Wee, zo achteloos gaat het zoete wonder,
gaan de arme harten kil ten onder!

Clemens Brentano, ‘Wenn der lahme Weber träumt, er webe’ (1838)
https://www.cicero.de/kultur/wenn-der-lahme-weber/45157
Vertaling Erik de Smedt
___
'Dromen zijn bedrog', zegt de volksmond, maar Clemens Brentano (1778-1842) formuleert het oneindig subtieler — in een gedicht dat de definitie van poëzie van Paul Valéry in herinnering roept: ‘een volgehouden aarzeling tussen klank en betekenis’.